رواية صدفة الجزء الأول .
- زين وهو بيقرب الكشاف من عيونها ولونها كان باين جدا
- زين بتوهان فى عيونها قرب منها
- صدفة بدموع: انا عايزة اروح نفسى بدأ يتقطع
- زين پخۏڤ وهو بياخدها فى حضڼه : حاضر حاولى تاخدى نفسك ومتخافيش انا معاكى
- زين وهو بيفتح الباب: الباب باين مقفول من برا
- صدفة پخۏڤ و ډمۏع: يعنى ايه مقفول يعنى احنا اتحبسنا
- زين راح جاب المفاتيح وفتح الباب والنور وقتها اشتغل
- زين وهو بيحضنه وبحنية: خلاص اتفتح متعيطيش بقى
- صدفة بدأت ترتاح فى حضڼه وتاخد نفسها
فى عربية زين
- زين بحب : كويسة دلوقتي
- صدفة: كويسة الحمد لله
- صدفة فى العربية فضلت تفتكر اللى حصل وتبتسم وخصوصاً اما قالها حبيبتى
- صدفة بفرحة : الجو بيمطر ممكن تقف
- زين وقف بالعربيه وصدفة فتحت الباب وخرجت و وقفت تحت المطر وفضلت تلعب فى مية المطر وكانت مبسوطة
- زين وهو بينزل من العربية: يلا هتتعبى
- صدفة مسكت ايد زين وفضلت ترش المياه عليه و زين فاضل تايه فيها وبيبصلها ببأتسامة وعيون مليانة و حاوط خصړھl بأيده وقربها عليه لحد اما بقت تقريبا بقيت فى حضڼه
- زين بهمس وهو بيسند راسه على راسها : معقول انتى جميلة اوى كدا و بريئة اوى كدا ولا بتضحكى عليا
- زين وهو بيفوق: يلا نروح
- صدفة بخجل : تمام
فى الڤيلا
- زين : انزلى انتى انا خارج شوية
- صدفة: طب اطلع غير عشان متتعبش
- زين بعـ،صبية: انزلى
- صدفة پخۏڤ : حاضر
فى أوضة زين و صدفة
- صدفة بزعل ودموع: طب هو بيزعقلى ليه انا عملتله ايه يعنى و رجعت ابتسمت بس قالى يحبيبتى دا ايه الانفصام دا
- عمار: ايه يا عم مالك خضتنى صوتك مكنش عاجبنى فى الفون وخصوصاً اما قولتلى انك رايح شقتك وانا عارف انك مبتجيش هنا الا اما تكون مضايق من حاجة
- زين وهو بيسيبه وبيعقد على الكنبة وعمار دخل وقفل الباب
- عمار وهو بيعقد جانبه: مالك
- عمار: حبيتها صح
- زين بزعل: غصبن عنى والله ما كان فى دماغى أنى احب تانى
- عمار وهو بيحضنه وبفرحة: انا مبسوطلك اوى
