قصه جديدة للكاتبه رحمه محمد.
مرت الايام وشرفت اختي التانيه نور دي كانت الفرحه الحقيقة لامي وابوياا ملامحها جميله زي ماما بالظبط يعتبر اول فرحتهم واناا مش محسوبه معاهم ولا معتبرين انهم مخلفيننى اصلا كل الأهتمام رايح لي اختي بس واناا مش لياا لازمه خالص ولا بيعبرونى
من يوم ما اتعلمت الصلاه واناا بصلي اكلم ربنا ليه يارب خلقتني وح١ـشه ليه مش خلقتني حلوه زي ماما ليه اناا وچشه واختي حلوه كل الناس بتك١رهني ويت١نمرو عليا وبيحبوا اختي اكترر مكنتش فاهمه ان دا اعتراض على قضاء ربناا يارب سامحني انا كنت طفله مكنتش اعرف مكنتش بلاقي حد احكيله واشتكي ملاقيتش غير ربناا كنت ڈم ..ا بحس انو سامعنى وحاسس بيا
اهتميتي بشكلك اكتتر هتبقى قمرين مصدقتش نفسي ودارت ف دماغى افكار كتير ياترى هى بتجبر بخاطرى علشان شايفه كل زمايلنا بيتن١مرو عليا ولا هى فعلا شيفاني جميله عشان اول مره اسمع ان اناا حلوه وملامحي حلوة حتي لو كانت جبر خاطر بس اول مرة حد يقولى كدا عينى دمعت غصـ١ب عنى مقدرتش اقولها اى كلمه وودعتها ومشينا