حكاية بقلم سمھية محمد

_بحبك

بكسوف_وانا كمان

بحب_وانتى كمان ايه يا ورد

_وانا كمان بحبنى يا سليم لازم تستفسر يعنى

بصډمه_نعم!!

بصيت على شكله وضحكت من صډمته وشكله وهو بيبصلى ومش مستوعب وبعدين سكت لما لقيته سند وشه ع ايده وبيبصلى ومبتسم

بضحك_ايه يا سولم بتبصلى كده ليه

_يارب صبرنى على ما بليتنى يارب يعنى ده اول ديت بعد كتب الكتاب ونفسى اسمعها منها واقولك بحبك تضيعى اللحظه الرومانسيه اقول فيكى ايه بس يابت الناس الطيبين الكويسين المحترمين

_خلاص بقى يا سولى متبقاش قفوش كده وانا بحبك بس علشان انت جميل هتودينى الملاهى

_وماله.. انتى قولتى ايه

ببراءة_خلاص بقى يا سولى متبقاش قفوش كده

بسخرية_اللى بعدها يا عسل

_علشان انت جميل هتودينى الملاهى

بغضب_اللى فى النص بقى يا روحى بڈم ..ا اطلع روحك

_ااااه قصدك انا بحبك

بضحك_اخيرااا يا شيخه

_مش هتودينى الملاهى بقى

بحب_عيونى للحلوين

"سليم يبقى جوزى كاتبين الكتاب لسه يا دوب بس هو ابن صاحب بابا اتعرفت عليه بحكم الصداقه وكنا ڈم .ا ناقر ونقير وبعدين اعترفلى بحبه وانا كمان حبيته ماهو يتحب شخص جميل لطيف بغمازة بعيون حلوين حنين بيحبنى نصبلى فخ ووقعت فيه.."

بحب_مبسوطه يا وردتى

سألنى وهو بيسوق العربية بعد ما خلصنا علشان يروحنى

_قلب وردتك انت وفى حد ميبقاش مبسوط وهو شايف العيون الحلوة دى

_اوبااا اومال فين الخجل والكسوف